turn the sound of silence

و ان صدای پر ستاره خوابیده 

از هر جایی میروم

انگار می خواهمت هنوز  

شب به شکل یاس اوری از انسانها خالی است.

نه عادت میکنم نه نفس میکشم

ایمانم به تو در دستهای لختم لیز میخورد و من به رفتنش نگاه میکنم من به تو نگاه میکنم که نیامده رفتنت را توی بوق کرده ای خلاصم کن از این همه تنهایی

انسانهایی که از هیچ هیچ میدانند و من که تمام نیستهایم را با تو هست کرده ام نشسته ام و به دیوار روبرو زل زده ام هنوز این گرما که در تن من است برای همه چیز زود است این همزمانی پدیده ها کورم میکند حس میکنم جایی برای هیچ و پوچ مرده ام .که حالادر همین انحناهای اخلاقیات دقیقا همینجا نگاهم میدارد .

در همان محوطه های کودکیمان 

پهلو به پهلو خوابیده ام و فکر میکنم نشسته ام کنار تو و هی خواب میبینم و بیدار میشوم 

از همه تاملات روحی من از تمام خاکسپاری های عاشقانه تو

همین مانده است خواب دیدنت و مطیع و تسلیم زندگی کردنت پیش از انکه کسی را بیازارد